شهیـــد مرصــــــــاد
شهادت در وقت اضافه
به مناسبت فرارسیدن پنجم مرداد، سالروز شهادت ولی الله حضرتی در آخرین عملیات دفاع مقدس، عملیات مرصاد که در مرداد ماه 1367 و در پی حمله مشترک ارتش بعث عراق و منافقین کوردل پس ار پذیرش قطعنامه 598 از سوی جمهوری اسلامی ایران اجرا شد.
برای اطلاعات بیشتر درباره این شهید بزرگوار روی تصویر شهید و یا «صفحه شهید ولی الله حضرتی» کلیک نمایید.
به بهانه فرارسیدن سالگرد شهادت، شهید ولی الله حضرتی
از وقتی که قطعنامه 598 در 27 تبرماه 1367 از سوی امام خمینی(ره) پذیرفته شد، حال و هوایش دگرگون شد، البته حالِ «ولی» از خیلی قبل تر دیگرگون شده بود، از واپسین روزهای خرداد 1362، آنگاه که 13 سال بیشتر نداشت و دوستش عزت الله حضرتی که از قضا او هم 16 ساله بود، بار سفر بست و سوار بر بال فرشتگان به قافله ی شهدا پیوست و امام شهیدان را لبیک گفت و به لقاء الله رسید.
«ولی» همیشه امیدوار بود که او نیز روزی به یاران شهیدش بپیوندد، اما هر چه زمان می گذشت انگار این آرزو دست نیافتنی تر می شد. شاید این ابیات حضرت حافظ گویای حال آن روزهای این شهید بزرگوار باشد:
یا رب این آتش که در جان من است
سرد کن زان سان که کردی بر خلیل
پای ما لنگ است و منزل بس دراز
دست ما کوتاه و خرما بر نخیل
با پذیرش قطعنامه 598، پذیرش آتش بس و پایان جنگ انگار آتشی در دل «ولی» افکنده شد و انگار دیگر آرزویش به امری محال مبدل شده بود، آن روزها بی تاب و تاب تر شده بود، مدام بر مزار دوست شهیدش می رفت و از او می خواست تا او را هم با خود ببرد. بارها دیده شد که «ولی» در بهشت زهرا و بر سر مزار شهید عزت الله حضرتی ساعت ها با خود و خدای خود خلوت کرده است.
آری ولی الله حضرتی در حسرت شهادت بود و شهادت را آرزو می کرد. او دیگر دل از زمین و زمینیان کنده بود و باید پر می کشید!
در همین شرایط اما انگار در جبهه های نبرد اتفاقاتی در حال وقوع است!
رزمندگان اسلام که در منطقه ی جنوب در حال دفع حملات احتمالی صدامیان بودند به یکباره با یورش همه جانبه منافقین با حمایت ارتش عراق از غرب کشور مواجه می شوند، 6 روز پس از پذیرش قطعنامه 598 و پایان جنگ یعنی در 3 مرداد 1367 منافقین با تمام توان از سمت غرب وارد کشور شده و طی عملیاتی با عنوان «فروغ جاویدان» بخش هایی از سرزمین عزیزمان را تصرف می کنند و با شعار «از مهران تا تهران» قصد دارند به زودی خود را به تهران برسانند. بسیاری از مردم بی گناه منطقه به طرز وحشتناکی به شهادت می رسند و منافقین همچنان به سمت تهران پیش می آیند. امام امت بار دیگر دستور می دهند تا جوانان ایران عزیز دشمن را بر سر جایش بنشانند و منافقان کوردل را پشیمان کنند.
با فرمان امام ولی ما و ولی الله های ایران اسلامی به سمت جبهه های نبرد در غرب کشور رهسپار می شوند، رزمندگان اسلام در پنجم مرداد ماه در عملیاتی متقابل با نام «مرصاد» که تا هشتم مرداد ادامه داشت، عناصر منفور و پلید گروهک نفاق را در تنگه پاتاق (مرصاد) در نزدیکی کرمانشاه در کمین خود گرفتار می کنند و با وارد ساختن ضربات مهلک و مرگبار، نه تنها غروبی جاویدان برای منافقین بلکه یک عبرت بزرگ تاریخی را برای بدخواهان ملت ایران رقم می زنند.
اما این پیروزی بزرگ بهای بزرگی هم داشت. بسیاری از جوانان رعنای سرزمین مان فدای این پیروزی بزرگ و آرمان های انقلاب شدند. از جمله ی این شهدا، شهید ولی الله حضرتی است. او که دل در گرو امام و مولای خود ابا عبدالله الحسین داشت، بالاخره در گرماگرم روزهای واپسین جنگ و در پنجم مرداد ماه به فیض عظیم شهادت نایل آمد و در وقت اضافه ی جنگ به یاران شهیدش ملحق شد و به آرزوی دیرینه اش دست یافت و بانوی اعظم شعر ایران، پروین اعتصامی چه زیبا این شور و حال را وصف کرده است:
خوشا آنان که با عزت ز گیتی
بساط خویش برچیدند و رفتند
ز کالاهای این آشفته بازار
شهادت را پسندیدند و رفتند
بی تردید رشادت و جوانمردیهای رزمندگان و جوانان و بزرگ مردانی همچون حضرتی ها، نظری ها، ارشی ها، پرزین ها، صیادها و ... باعث شد تا اسلام، نظام اسلامی و مردم ایران عزیر از گزند دشمنان در امان بماند. از این رو بر ماست تا ضمن پاسداشت یاد و خاطره این شهدای ارجمند و رزمندگان دفاع مقدس و پس از آن، از هیچ کوششی برای حفظ این امانت سترگ حتی تقدیم جان، دریغ ننماییم. (ان شاء الله)
